Ο Γαβριήλος (Γαβριήλ) Γαζής (1924 – 2002) ηταν ποδοσφαιριστής και αθλητής στίβου του Παναθηναϊκού και μετέπειτα, προπονητής του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ομίλου.
Περιεχόμενα
Δεν εκτελέστηκε…
Γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 19241 και εγγράφηκε τη δεκαετία του ’30 στα «τσικό» του Παναθηναϊκού.
Έχει γραφτεί σε διάφορα αφιερώματα, στο διαδίκτυο και σε αθλητικές εκδόσεις, πως, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Γαβριήλ Γαζής συνελήφθη από τους Γερμανούς και εκτελέστηκε ως αντιστασιακός. Κάτι τέτοιο είναι αναληθές. Άλλωστε είναι γνωστή η μακρά πορεία του στον Παναθηναϊκό τα επόμενα χρόνια.
Τα χρόνια της Κατοχής, πάντως, ο Γαζής ήταν μέλος της Ε.Π.Ο.Ν. και έλαβε μέρος σε αγώνες με την Ε.Π.Ο.Ν. Αθηνών.
Ο Γαβριήλ Γαζής, κυπελλούχος και πρωταθλητής Ελλάδας
Με την α΄ ομάδα του Παναθηναϊκού αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του ’40. Το 1952 «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Σε αυτό το διάστημα κατέκτησε δύο πανελλήνιους επίσημους τίτλους με τα πράσινα χρώματα: το Κύπελλο Ελλάδας 1948 και το Πρωτάθλημα Ελλάδας 1949.
Αγωνιζόταν στις θέσεις του κέντρου. Φημιζόταν για την αντοχή του ─ σε εποχές πολύ δύσκολες για τους ποδοσφαιριστές, εξαιτίας του υποσιτισμού και των κακουχιών της μετακατοχικής Ελλάδας. Σε αφιέρωμα στην εφημερίδα «Φως των Σπορ», τη δεκαετία του 1960, ο δημοσιογράφος Άρης Μελισσινός έγραψε:
Τον Γαβριήλ Γαζή τον χαρακτήριζε η δύναμις και η αντοχή. Επί 90 λεπτά εκινείτο μέσα στον αγωνιστικό χώρο αδιάκοπα. Κι όταν συνεπληρούτο τα δύο ημίχρονα, ο Γαζής αισθανόταν τόσο περίφημα ώστε είχε το κουράγιο να παίξη… άλλα 90 λεπτά!
Μπασκετμπολίστας και αθλητής στίβου
Ο Γαβριήλ Γαζής εγγράφηκε επίσης στα τμήματα μπάσκετ και στίβου. Στην καλαθοσφαίριση προπονήθηκε από τον σπουδαίο τότε τεχνικό Μάικλ Στεργιάδη και έλαβε μέρος σε ορισμένους αγώνες, ενώ ως αθλητής στίβου συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1946 και αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας ως μέλος της ομάδας σκυταλοδρομιών 4 x 400 μ. Επίσης έχει συμμετάσχει σε αγώνες δρόμου 400 μ. μετ’ εμποδίων.
Ο προπονητής Γαβριήλ Γαζής
Σε ηλικία 30 ετών ξεκίνησε η προπονητική του καριέρα. Το 1954 αποφοίτησε από τη σχολή προπονητικής της Ε.Π.Ο.
Πρώτος σύλλογος στον οποίο εργάστηκε ήταν ο Αθηναϊκός (από το 1954 έως το 1956) και στην πορεία εντάχθηκε στο δυναμικό της αγαπημένης του ομάδας, του Παναθηναϊκού.
Υπηρέτησε την Παναθηναϊκή Ιδέα ως βοηθός προπονητή των (κατά σειρά) Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς, Γιάννη Χέλμη και Γιαν Ζολντάι, Χάρι Γκέιμ, Στέφαν Μπόμπεκ, Μπέλα Γκούτμαν, Εντουάρντο Χόχμπεργκ, Φέρεντς Πούσκας!
Ως βασικός προπονητής του Παναθηναϊκού εργάστηκε μόνο για ένα μικρό διάστημα την πρώτη σεζόν του επαγγελματικού ποδοσφαίρου (1979-80), όταν αντικατέστησε τον Λάκη Πετρόπουλο. Ηγήθηκε της ομάδας μέχρι να αναλάβει ο Μπρούνο Πεζάολα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τόσοι προπονητές, κάποιοι εκ των οποίων θεωρούνται από τους κορυφαίους στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, εμπιστεύτηκαν ως βοηθό τους τον Γαβρίλο Γαζή. Θεωρείται ο αφανής ήρωας των επιτυχιών του Τριφυλλιού της δεκαετία του ’60. Ιδού πώς τον περιγράφει ο Άρης Μελισσινός:
Δίδει μεγάλη σημασία στην τακτική. Πριν από τα παιγνίδια, ιδίως, αναλύει με σαφήνεια εκείνο που θα πρέπει να εφαρμόσουν οι παίκτες μέσα στον αγωνιστικό χώρο και δίδει, σε κάθε παίτη, τις κατάλληλες εντολές.
Γνώστης των ποδοσφαιρικών συστημάτων, που εφαρμόζονται σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, βρίσκει πάντα την κατάλληλη τακτική που ταιριάζει στην ομάδα του.
Και κάτι ακόμα: ο Γαζής, στην εβδομάδα της προετοιμασίας της ομάδος που προπονεί ενδιαφέρεται ζωηρά και για την… αντίπαλο ομάδα. Θέλει να ξέρη σε ποια κατάστασι βρίσκεται, ποια είναι τα αβαντάζ και ποια τα μειονεκτήματά της και έτσι να ημπορή να δώση σωστές εντολές στους ποδοσφαιριστάς του.
Στην Εθνική Ελλάδας νέων
Επίσης, το 1960 διετέλεσε βοηθός προπονητή του Γάλλου Πολ Μπαρόν στην εθνική Ελλάδας νέων, ενώ αργότερα έγινε και πρώτος προπονητής της. Έχει χρηματίσει προπονητής και του Παγκορινθιακού, του Λεβαδειακού, του Εθνικού και του Αιγάλεω.
Ασφαλιστής στο επάγγελμα
Για να εξασφαλίζει τα «προς το ζειν», ο Γαβρίλος Γαζής εργαζόταν επίσης ως ασφαλιστής στην εταιρεία «Φοίνιξ».
Τον ελεύθερο χρόνο του τον περνούσε οικογενειακά με την παρέα του. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, ήταν… «βιβλιοφάγος». «Όπως λέει πολλές φορές η σύζυγός του… αγανακτά από τη μανία του να μη σταματά το διάβασμα», γράφει στο «Φως».
Πέθανε στην Αθήνα στις 6 Φεβρουαρίου 2002. Μέχρι την ύστατη στιγμή βρισκόταν αδιάκοπα δίπλα στον Παναθηναϊκό, είτε ως τεχνικός είτε ως απλός φίλαθλος, στις εξέδρες της Λεωφόρου και του Ο.Α.Κ.Α.
Πηγές
Κύριες πηγές: εφ. «Φως των Σπορ», αφιέρωμα και συνέντευξη στον δημοσιογράφο Άρη Μελισσινό το 1968.
Εφ. «Αθλητική Ηχώ», 25 Μαΐου 2000.