Από το κελί της φυλακής στο χορτάρι της Λεωφόρου… Μία φανταστική-πραγματική ιστορία, με πρωταγωνιστή τον διαβόητο ζογκλέρ των γηπέδων (και θαμώνα των φυλακών Αβέρωφ) Λάκη Σοφιανό. Του Ανδρέα Οικονόμου

Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 1965, ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Εθνικό και τον συντρίβει με το εμφατικό 6-0. Ήταν ένα ακόμα «τυπικό» απόγευμα στη Λεωφόρο, στο γήπεδο όπου κατά τις πέντε πρώτες σεζόν της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας (1959-60 έως 1964-65) ο Όμιλος είχε γνωρίσει μόλις μία ήττα! Ωστόσο, το παιχνίδι εκείνο

Στις 22 Ιουνίου 1977, στο στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης», έλαβε χώρα μια «πράσινη» συμφωνική ορχήστρα με τελικό αποδέκτη της έναν… Μπετόβεν. Ο Αριστοτέλης Μπενόγλου γυρίζει πίσω στο χρόνο και θυμάται το ομορφότερο τέρμα ομαδικής προσπάθειας που σημειώθηκε ποτέ από ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού.

Ο Αριστοτέλης Μπενόγλου σχολιάζει τα τεκταινόμενα στον Παναθηναϊκό με ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Το ιδιοκτησιακό καθεστώς του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας είναι το υπ’ αριθμόν 1 ζήτημα για το μέλλον του Παναθηναϊκού. Αν αποδειχτεί ότι ο Σύλλογος είναι κύριος της έκτασης, τότε αυτομάτως κατέχει μία περιουσία αξίας 300 εκατομμυρίων ευρώ, όπως αποκάλυψε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Σύμμαχος του Τριφυλλιού στη διεκδίκηση της κυριότητας ενός

Ανήμερα της 49ης επετείου από τη συμμετοχή του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, το paopedia.gr δημοσιεύει την άγνωστη στο ευρύ κοινό ιστορία πίσω από τον «Θούριο του Γουέμπλεϊ».

Από τη στιγμή που η πανδημία του Covid-19 εισέβαλε στην καθημερινότητα των Ελλήνων, κάθε πολίτης, θέλοντας και μη, πληροφορήθηκε την ύπαρξη του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ. Ειδικότερα το διάστημα της μεγάλης έξαρσης του ιού, εκατομμύρια άνθρωποι περίμεναν καρτερικά τις στατιστικές και τα αποτελέσματα του ινστιτούτου. Αλήθεια, όμως, πόσοι γνωρίζουν ότι ακριβώς

Ο Φώτης Μοσχούλας ήταν γιατρός και πολιτικός. Αφιέρωσε μέρος της ζωής του στην προσπάθεια νομοθέτησης του «Πόθεν Έσχες» και πάλεψε για την πάταξη της πολιτικής διαφθοράς. Ήταν μέλος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.