Σήμερα συμπληρώνονται 49 χρόνια από την ημέρα που ο Παναθηναϊκός υποδεχόταν στη Λεωφόρο (το γήπεδο-κοιτίδα ολόκληρου του ελληνικού αθλητισμού) τον Ερυθρό Αστέρα, στη ρεβάνς της βαριάς –σχεδόν καταδικαστικής– ήττας με 4-1 στο Βελιγράδι. Δεν επρόκειτο για οποιοδήποτε αγώνα ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Οι δύο ομάδες βρίσκονταν, ήδη, στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών: για όποια προκρινόταν, μετά τα 90 ή και παραπάνω λεπτά αυτού του αγώνα, θα σήμαινε ότι –για πρώτη φορά στην ιστορία της– θα έφτανε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης! Στην «επέτειο» του συγκεκριμένου ημιτελικού, το paopedia.gr παρουσιάζει άγνωστες ιστορίες και γεγονότα, που είτε έχουν πάρει πολύ μικρή έκταση στα media είτε, ακόμη χειρότερα, έχουν αποσιωπηθεί.

Διαβάζοντας αυτές τις ιστορίες, κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί ότι ο Παναθηναϊκός εκείνο το μεσημέρι κατάφερε να βαδίσει τη Λεωφόρο του πεπρωμένου του. Και το κατάφερε πανάξια και πεντακάθαρα!

Έρευνα των Παναγιώτη Αλαφάκη και Σταύρου Μιχελή

1. Η Χούντα ήθελε να γίνει ο ημιτελικός στην έδρα του Ολυμπιακού!

Αμέσως μετά τη συντριβή με 4-1 στο Βελιγράδι, ο γενικός γραμματέας αθλητισμού Κωνσταντίνος Ασλανίδης, ο άνθρωπος δηλαδή της δικτατορίας που κινούσε τα νήματα σε κάθε σπορ, κάλεσε τον Φέρεντς Πούσκας στο γραφείο του και, σε πολύ αυστηρό ύφος, του ζήτησε εξηγήσεις. Όπως μάλιστα θυμήθηκε ο Ούγγρος προπονητής, σε αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη έκδοση της αυτοβιογραφίας του, ο Ασλανίδης τού είπε ότι αν έπαιζε εκείνος στα χαφ, ίσως έβαζαν περισσότερα γκολ οι «πράσινοι»! Ένας άσημος στρατιωτικός, που ουδείς ήξερε το όνομά του πριν από τη δικτατορία, ειρωνευόταν έναν θρύλο του παγκόσμιου αθλητισμού…

Το χειρότερο, όμως, ήταν η ανακοίνωση-εξαγγελία που έκανε ο Ασλανίδης στον Πάντσο: Το δικτατορικό καθεστώς αποφάσισε να διεξαχθεί ο επαναληπτικός ημιτελικός της 28ης Απριλίου, ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ερυθρό Αστέρα, στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»! Η απόφαση αυτή πάρθηκε, προφανώς, για οικονομικούς λόγους, καθότι έπειτα από τα μεγάλα έργα που είχαν πραγματοποιηθεί στο φαληρικό στάδιο ενόψει του 9ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου το 1969, η χωρητικότητά του ήταν πολύ μεγαλύτερη από εκείνη της Λεωφόρου. Ιδού πώς θυμόταν τον μεταξύ τους διάλογο ο Καλπάζων Συνταγματάρχης:

«Ενοχλήθηκα από αυτή την απόφαση και του είπα ότι, πράγματι, θα μπορούσε να διοργανώσει το ματς στην έδρα του Ολυμπιακού, αν έτσι ήθελε, όμως εγώ δεν θα συμμετείχα σε αυτό. Ο αγώνας έπρεπε να γίνει εκεί που ανήκε: στο δικό μας σπίτι! Μου απάντησε ότι πρόκειται για ρητή εντολή, οπότε ξεκαθάρισα: “παραιτούμαι. Βρες κάποιον άλλον για τη θέση μου”[…] Δεν πίστευα ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε σε αυτό το αχανές γήπεδο, με τους θεατές να βρίσκονται τόσο μακριά απ’ τη δράση».

Εν τέλει, ο Πούσκας πείστηκε, έπειτα από συζητήσεις με τους παίκτες του, να παραμείνει στην ομάδα και συνάμα, η Χούντα αποφάσισε να οπισθοχωρήσει και να διεξαχθεί το ματς στη Λεωφόρο, αντιλαμβανόμενη πως μόνο εκεί υπήρχαν, έστω και λιγοστές, ελπίδες για το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ύστερα από τον αγώνα, ο Ασλανίδης προσπαθούσε για μέρες να συναντήσει τον Πούσκας, προφανώς για να του απολογηθεί. Ο Πάντσο τελικά αποδέχτηκε τη συνάντηση με τον γενικό γραμματέα αθλητισμού, μόνο και μόνο για να του πει «πρόσωπο με πρόσωπο» ότι παρ’ ολίγον, προ δέκα ημερών, να πετάξει την πρόκριση στα σκουπίδια.

Δεν χρειάζεται τρομερή κριτική ικανότητα και υψηλά επίπεδα αντίληψης, για να υποψιασθεί κανείς πως, αν το παιχνίδι ήταν «πουλημένο», τότε τίποτα από τα ανωτέρω δεν θα είχε συμβεί. Ο Ασλανίδης θα το διοργάνωνε στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ώστε να εξασφαλίσει περισσότερα έσοδα από τα εισιτήρια, και ο Πούσκας θα απολάμβανε τη σιγουριά του παχυλού πριμ που τον περίμενε από την πρόκριση στον τελικό…

2. Ο Ερυθρός Αστέρας κίνησε ουρανό και γη, για να παίξει ο Τζάιτς στον τελικό

Το βράδυ της 9ης Μαρτίου 1971, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την εν ενεργεία πρωταθλήτρια Αγγλίας Έβερτον στο Γκούντισον Παρκ. Είναι ο πρώτος προημιτελικός αγώνας. Την επόμενη ημέρα, 10 Μαρτίου, επίσης στο πλαίσιο των πρώτων προημιτελικών αγώνων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Ερυθρός Αστέρας φιλοξενείται στη χιονισμένη Ιένα της, τότε, Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (δηλαδή της Ανατολικής Γερμανίας) για να παίξει εναντίον της πρωταθλήτριας της χώρας: της Καρλ Τσάις Ιένα. Περίπου 15΄ πριν από το τέλος, με το σκορ στο 2-2, ο διαιτητής καταλογίζει υπέρ των Ανατολικογερμανών ένα, επιεικώς, αμφισβητούμενο πέναλτι. Ακολουθεί γενικευμένη σύρραξη.

Ο διαιτητής αποβάλλει τον –καλύτερο ποδοσφαιριστή του Ερυθρού Αστέρα– Ντράγκαν Τζάιτς. Για να αντιληφθεί κάποιος την αξία του Τζάιτς, αρκεί να σημειώσουμε ότι το 1971 θεωρούνταν από τους μεγαλύτερους παίκτες της Ευρώπης, ενώ μέχρι σήμερα συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών του Ερυθρού Αστέρα και γενικότερα του, πάλαι ποτέ, γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου!

Εξαιτίας της αποβολής του, η UEFA τιμωρεί τον Τζάιτς με ποινή 4 αγωνιστικών! Εκτίει την πρώτη στη ρεβάνς εναντίον της  Καρλ Τσάις Ιένα, όταν και ο Αστέρας προκρίνεται. Ο Τζάιτς, όντας τιμωρημένος, δεν παίζει ούτε στον πρώτο ημιτελικό στο Βελιγράδι εναντίον του Παναθηναϊκού (άρα, έχει εκτίσει το ήμισυ της ποινής του, δύο από τις τέσσερις αγωνιστικές) και τότε επακολουθεί το εξής: μόλις έξι ημέρες πριν από τον αγώνα της Λεωφόρου, η διοίκηση του Ερυθρού Αστέρα αιτείται στην UEFA τη μείωση της ποινής του Τζάιτς, ώστε εκείνος να έχει δικαίωμα συμμετοχής στον τελικό του Γουέμπλεϊ!

Με άλλα λόγια, ο Ερυθρός Αστέρας κάνει κινήσεις, με τον πιο επίσημο τρόπο και σε ανώτατο επίπεδο, θεωρώντας βέβαιο ότι θα προκριθεί από τη ρεβάνς της Αθήνας για τον τελικό του Γουέμπλεϊ…

3. Έπαιζαν με λύσσα για την πρόκριση!

Ο αγώνας φτάνει στα τελευταία λεπτά του. Κι επειδή η εικόνα είναι αδιάψευστος μάρτυρας, υπάρχουν δύο φάσεις –οι οποίες έγιναν με διαφορά μόλις δύο λεπτών– και δείχνουν πάρα πολλά για την ένταση του αγώνα μέχρι και το σφύριγμα της λήξης.

Φάση νο1: ο αριστερός μπακ του Παναθηναϊκού Γιώργος Βλάχος κάνει ένα απρόσεκτο κοντρόλ (περίπου στο χώρο του κέντρου) δημιουργώντας έτσι, άθελά του, προϋποθέσεις αντεπίθεσης για τον Αστέρα. Χωρίς να διστάσει στιγμή, ο Βλάχος καταφεύγει στον πιο ανορθόδοξο τρόπο, για να αποτρέψει κάθε –πιθανό– κίνδυνο για την εστία της ομάδας μας.

Φάση νο2: ο κεντρικός αμυντικός του Ερυθρού Αστέρα Βλάντισλαβ Μπογκίσεβιτς έχει την μπάλα λίγο έξω από τη μεγάλη περιοχή της ομάδας του. Ο Αντώνης Αντωνιάδης, με υπερβάλλοντα ζήλο και άγχος, τον… «ισοπεδώνει» μ’ ένα πολύ σκληρό μαρκάρισμα. Οι ποδοσφαιριστές του Ερυθρού Αστέρα εκδηλώνουν κανονικά επίθεση (για να φτάσουν στο γκολ που θα τους έδινε την πρόκριση), παρ’ ότι βλέπουν πως ο συμπαίκτης τους σφαδάζει στον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου!

4. Μέχρι και δηλητηρίαση σκαρφίστηκαν!

Πολλά χρόνια μετά τον ιστορικό ημιτελικό κυκλοφόρησε η φήμη περί… δηλητηρίασης. Φυσικά η μία φήμη δεν μπορεί να αποτελέσει κομμάτι της άλλης. Δεν υπάρχει λογική να δηλητηριάσεις, όταν έχεις «φτιάξει» τον αγώνα. Την άποψη αυτή υποστήριξε ο ποδοσφαιριστής του Αστέρα Μίλε Νοβάκοβιτς σε δηλώσεις του τον Οκτώβριο του 2007. Δηλώσεις που δεν βρήκαν καθόλου σύμφωνους συμπαίκτες του, όπως τους Ζόραν Φιλίποβιτς, Ράτομιρ Ντουίκοβιτς και Μίλοβαν Ντόριτς. Ο εν λόγω παλαίμαχος ποδοσφαιριστής πιθανόν δεν γνώριζε ότι τον Σεπτέμβριο του 1986 (στο πλαίσιο της αναμέτρησης του Ερυθρού Αστέρα με τον Παναθηναϊκό), ο ίδιος ο γιατρός της αποστολής του 1971, ονόματι Μπράνκο Μέσοβιτς, αποκάλυψε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον να συμβεί γιατί εκείνος παρήγγειλε τις σούπες για δείπνο της ομάδας και μάλιστα όχι από το εστιατόριο του ξενοδοχείου, αλλά από άλλο τυχαίο εστιατόριο!

Δεν υπάρχει ούτε ίχνος απόδειξης για τις κατηγορίες

Κι αν ακόμη δεν πειστήκατε, υπενθυμίζουμε κάποια στοιχεία που έχουν αναφερθεί κατά καιρούς σε διαδικτυακά αφιερώματα. Πρόκειται για πειστήρια που φανερώνουν την αλήθεια, παρότι οι επίδοξοι προπαγανδιστές επιμένουν να αγνοούν…

• Στην περίφημη συνέντευξή της, η Δέσποινα Παπαδοπούλου υπέπεσε σε σωρεία ανακριβειών και ψεμμάτων, όπως ότι στη δικτατορία δεν γίνονταν βασανιστήρια. Οπότε δεν υπάρχει η παραμικρή αξιοπιστία στα λεγόμενά της.
• Αμέσως μετά τη συνέντευξη, ο φιλολυμπιακός, κατά τα λεγόμενά του, Στυλιανός Παττακός προέβη σε διάψευση που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Φως των σπορ».
• Αν το παιχνίδι ήταν «πιασμένο» δεν θα μεσολαβούσε ο ίδιος ο Φέρεντς Πούσκας στην UEFA για την άρση της άδικης τιμωρίας του Μίμη Δομάζου.
• Ο Φέρεντς Πούσκας επιβεβαιώνει σε βιογραφία του ότι υπήρχε η δυνατότητα να παίξουν στον μεγάλο τελικό δύο σπουδαίοι παίκτες από τη Θεσσαλονίκη, αρκεί να επέστρεφαν μετά στην ομάδα τους για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Ωστόσο, το δικτατορικό καθεστώς δεν το επέτρεψε στον Παναθηναϊκό, διότι το θεώρησε ανέντιμο. Φαίνεται δηλαδή πως ναι, πράγματι, η Χούντα επιχείρησε να «οικειοποιηθεί» την επιτυχία του Τριφυλλιού, ωστόσο δεν ήταν διατεθειμένη να μεσολαβήσει προς όφελος του Συλλόγου. Εξυπακούεται πως αν η Χούντα είχε φτάσει στο σημείο του «χρηματισμού» στον ημιτελικό (κάτι δηλαδή που ήταν, προφανώς, παράνομο), δεν θα δίσταζε να επιτρέψει τη συμμετοχή των δύο παικτών στον τελικό (κάτι που ήταν νόμιμο, έστω και μέσα από «παραθυράκι») ώστε να πολλαπλασιαστούν οι πιθανότητες του Παναθηναϊκού να κατακτήσει τον τίτλο!
• Τον Μάιο του 1971 η εφημερίδα «Τα Νέα» ανέφερε ότι το πριμ των φιναλίστ στον τελικό ήταν 6 εκατομμύρια δραχμές. Οι ψευδείς προπαγανδιστικές φήμες για χρηματισμό του Αστέρα ανέφεραν ότι δωροδοκήθηκε «έναντι 3 εκατ. δραχμών». Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς πως, με το αβαντάζ του 4-1 του πρώτου γύρου, μόνο κάποιος αφελής θα δεχόταν να δωροδοκηθεί με τα μισά χρήματα από αυτά που έτσι κι αλλιώς θα λάμβανε!
• Τον Νοέμβριο του 2014 η εφημερίδα «Έθνος» δημοσίευσε απόρρητα έγγραφα από το τότε Αρχηγείο Στρατού με τίτλο «Μηνιαίον έγγραφον – Δελτίον Ψυχολογικών Επιχειρήσεων – Διαφωτίσεως». Μέσω του ντοκουμέντου αυτού αποδεικνύεται πως οι φήμες περί «εξαγοράς του αγώνα» δεν ανταποκρίνονταν απαραίτητα στην πραγματικότητα, και διοχετεύτηκαν προς εξυπηρέτηση της προπαγάνδας του καθεστώτος.

«Το “μυστήριο” της Αθήνας δεν υπάρχει»!

Όλα αυτά, χωρίς να χρειάζεται καν να αναφερθούμε στη διαιτησία του πρώτου αγώνα στο Βελιγράδι ή στην περίφημη απόκρουση του Βασίλη Κωνσταντίνου στο σουτ του Στάνισλαβ Κάρασι στη Λεωφόρο (με το σκορ στο 3-0).

Last but not least…

Στις 17 Απριλίου 2020, η ισπανική εφημερίδα Marca, σε αφιέρωμά της, ανέφερε τις φήμες περί «χρηματισμού του αγώνα». Η αναφορά της εκείνη έκλεινε με τη φράση “Beyond those rumours…”, αποδεχόμενη πως πρόκειται για φήμες και όχι για γεγονότα. Aρκετά ελληνικά μέσα βρήκαν… την ευκαιρία να αναπαράγουν το δημοσίευμα. Και το έκαναν με τέτοιον τρόπο, χρησιμοποιώντας  παραπλανητικούς τίτλους, που θα μπορούσε να επιφέρει μέχρι και αγωγές από τους Ισπανούς.  Ωστόσο ελάχιστα είναι τα media που, τρεις ημέρες αργότερα, αναπαρήγαγαν τη δήλωση του τότε τερματοφύλακα του Ερυθρού Αστέρα, Ράτομιρ Ντουίκοβιτς. Απαντώντας, εμμέσως πλην σαφώς, στο δημοσίευμα της Marca, δήλωσε: «Το «μυστήριο» της Αθήνας, δεν υπάρχει. Πήγαμε στον αγώνα χαλαροί, επειδή ήμασταν καλύτερη ομάδα, το δείξαμε στο Βελιγράδι, αλλά πληρώσαμε “θανάσιμα” την προσέγγιση αυτή (στην Αθήνα). Εμείς οι ίδιοι ήμασταν οι ένοχοι, που δεν πήγαμε στον τελικό».

Πλέον, έπειτα από όλα τα ανωτέρω, δεν υπάρχουν ούτε καν φήμες. Υπάρχει, από τη μία, ο περήφανος και πεντακάθαρος άθλος του Παναθηναϊκού. Και από την άλλη, η κακόβουλη προπαγάνδα, που εξυπηρετεί σκοτεινούς σκοπούς.

Παραπομπές

Δύο εξαιρετικά και διαφωτιστικά αφιερώματα στο διαδίκτυο, καταρρίπτουν, συμπληρωματικά, κάθε φήμη περί «σκιών» στο Έπος του Παναθηναϊκού. Αξίζουν την προσοχή και τον θαυμασμό μας:

2. Konačno je otkrivena misterija