O Αντώνης Τρίτσης (1937-1992) ήταν Έλληνας πολιτικός, αθλητής στίβου του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου και χωροτάκτης – πολεοδόμος. Έχει διατελέσει δήμαρχος Αθηναίων, ενώ υπήρξε επίσης ιδρυτικό στέλεχος, βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Αξιοσημείωτοι είναι οι αγώνες του κατά της δικτατορίας, στα χρόνια της «επταετίας».
Περιεχόμενα
Ο πρωταθλητής στίβου Αντώνης Τρίτσης
Ο Αντώνης Τρίτσης γεννήθηκε το 1937 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, εκδήλωσε την αγάπη του προς τον αθλητισμό. Στα παιδικά του χρόνια αγωνίστηκε, ως ποδοσφαιριστής (κεντρικός αμυντικός), στον Ολυμπιακό Κεφαλληνίας.
Σε νεαρή ηλικία ήρθε με τους γονείς του στην Αθήνα και εντάχθηκε στην οικογένεια του Παναθηναϊκού. Από τα εφηβικά του χρόνια, εξέπληττε άπαντες με τις επιδόσεις του στον στίβο. Το αγαπημένο του αγώνισμα ήταν το άλμα εις ύψος, όμως έχει διαπρέψει και στο πλέον επίπονο και απαιτητικό αγώνισμα του δεκάθλου.
Έλαμπε σε διεθνείς αγώνες
Ο Τρίτσης σημείωσε ανεπανάληπτες επιτυχίες και κατέρριψε ρεκόρ σε πανελλήνιους αγώνες, ενώ συνάμα έκλεψε την παράσταση και σε διεθνή μίτινγκ. Από τα πολλά επιτεύγματά του, ξεχωρίζει η πρωτιά του στο άλμα εις ύψος σε ελληνογιουγκοσλαβικούς αγώνες στις 7 Ιουλίου 1957. Ο Τρίτσης βγήκε πρώτος με εκτίναξη 1.84 μ., όταν το προσωπικό του ρεκόρ, μέχρι τότε, ήταν 1.75 μ.
Την επόμενη χρονιά, ο αθλητής συμμετείχε στους 17ους Βαλκανικούς Αγώνες στη Σόφια. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1958, ο πρωταθλητής του Τριφυλλιού κατέρριψε το ελληνικό ρεκόρ του δεκάθλου με 5.393 βαθμούς, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο μετάλλιο.
Πανελληνιονίκης με τα χρώματα του Τριφυλλιού
Φορώντας τη φανέλα με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς, αναδείχθηκε πέντε φορές πανελληνιονίκης (ατομικές πρωτιές). Τρεις φορές αναδείχθηκε πρωταθλητής Εφήβων: το 1953 στο δέκαθλο με 3.343 β., το 1956 στο άλμα εις ύψος και την ίδια χρονιά στο δέκαθλο με 4.322 β. (επίδοση που αποτελούσε νέο πανελλήνιο ρεκόρ). Και σε επίπεδο ανδρών κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας στο άλμα εις ύψος το 1956 (με 1,80 μ.) και στο δέκαθλο το 1958 με 4.905 β.
Με την πράσινη φανέλα πανηγύρισε πέντε πρωτάθλημα Ελλάδας στο ομαδικό ανδρών (1955, 1956, 1957, 1958, 1959), ενώ επίσης το 1953 ανακηρύχθηκε πρωταθλητής Ομαδικών Αγωνισμάτων στο άλμα εις ύψος (επίδοση Παναθηναϊκού 6,65 μ.).
Σπουδές και πολιτική σταδιοδρομία
Όταν ολοκλήρωσε την αθλητική του καριέρα, ένα νέο κεφάλαιο ξανοιγόταν μπροστά του. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, έχοντας καθηγητές εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου, όπως ο Χατζηκυριάκος – Γκίκας και ο Νίκος Εγγονόπουλος. Έκανε το μεταπτυχιακό του, με υποτροφία, στη σχολή Πολεοδομίας – Χωροταξίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Ιλινόις, όπου μετέπειτα δίδαξε και ως καθηγητής. Η αγάπη του για τον αθλητισμό παρέμενε το ίδιο ζεστή και έτσι ειδικεύτηκε σε κατασκευές αθλητικών εγκαταστάσεων.
Το 1967, έπειτα από την κατάλυση της Δημοκρατίας, ξεκινάει η έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα του Αντώνη Τρίτση, ως σύνδεσμος του Π.Α.Κ. με το εξωτερικό. Όταν ο φίλος και συνεργάτης του Γιάννης Κορωναίος τοποθετεί βόμβα στον Εθνικό Κήπο κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Γεώργιου Παπαδόπουλου με τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας των Η.Π.Α. Μέλβιν Λερντ, ο Αντώνης Τρίτσης κατηγορείται ως συνεργός. Έτσι διαφεύγει στην Ιταλία, όπου με το ψευδώνυμο «Γιάννος» αγωνίζεται κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Μετέπειτα πολιτεύεται με το ΠΑΣΟΚ. Διατηρεί σχέσεις φιλίας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και χρηματίζει υπουργός Χωροταξίας-Περιβάλλοντος και Εθνικής Παιδείας-Θρησκευμάτων.
Με την τοπική αυτοδιοίκηση ασχολείται από το 1990, όταν και εκλέγεται δήμαρχος Αθηνών.
Η τοπική αυτοδιοίκηση της πρωτεύουσας είναι μία θέση με έντονη «πράσινη» παράδοση κατά το παρελθόν. Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του Παναθηναϊκού, η δημαρχία της Αθήνας σχετιζόταν με το Τριφύλλι. Μέγιστες είναι οι προσφορές της οικογένειας Πλυτά, της οικογένειας Μερκούρη, του Γεώργιου Τσόχα, του Κωνσταντίνου Κοτζιά, του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου στον Παναθηναϊκό. Ο Αντώνης Τρίτσης, όμως, είναι ο μόνος Δήμαρχος που δεν πρόσφερε διοικητικά αλλά ενεργά ως πρωταθλητής.
Ο θάνατος του Αντώνη Τρίτση
Το βιολογικό του τέλος γράφτηκε στις 7 Απριλίου 1992, ύστερα από βαρύ αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ήταν μόλις 55 ετών. Η οικογένειά του, αλλά και μεγάλη μερίδα του Τύπου της εποχής, κατηγόρησαν μερίδα των επιβλεπόντων γιατρών πως καθυστέρησαν να διαγνώσουν την κατάστασή του.
Ο Νίκος Σουρής εξέδωσε βιβλίο με την ιστορία της ζωής του με τίτλο «το τελευταίο αγώνισμα του δεκάθλου». Ως ελάχιστος φόρος τιμής, το όνομά του χαρίστηκε στο Δημοτικό Στάδιο Χολαργού, στο Περιβαλλοντικό Πάρκο Ίλιου, στην αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δημαρχείου Αθηνών, στο Δημοτικό Γυμναστήριο Κεφαλλονιάς.
