Ο Φώτης Μοσχούλας ήταν γιατρός και πολιτικός. Αφιέρωσε μέρος της ζωής του στην προσπάθεια νομοθέτησης του «Πόθεν Έσχες» και πάλεψε για την πάταξη της πολιτικής διαφθοράς. Ήταν μέλος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.

Ο γιατρός και πολιτικός Φώτης Μοσχούλας, στον Παναθηναϊκό

Γεννήθηκε το 1868 ¹ στο Επιτάλιο του Νομού Ηλίας. Σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με την πολιτική πρωτοασχολήθηκε το 1899.

Εντάχθηκε στα μητρώα του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου (τότε Πανελλήνιου Ποδοσφαιρικού Ομίλου) τη δεκαετία του 1910. Διεγράφη στα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων ─ όπως συνέβη με πολλά ακόμα μέλη, λόγω μη δυνατότητας καταβολής της ετήσιας συνδρομής τους. Δεν είναι γνωστό εάν κατείχε και διοικητική θέση κάποια χρονιά.

Γράφτηκε ξανά ως τακτικό μέλος του Παναθηναϊκού Α.Ο. το 1927.²

Υπέρμαχος της πάταξης της πολιτικής διαφθοράς

Ο Φώτης Μοσχούλας κατέστη ισχυρότατος τοπικός παράγοντας της επαρχίας της Ολυμπίας. Εκλέχθηκε βουλευτής τις περιόδους 1899, 1902, 1906, 31 Μαΐου 1915, 3 Δεκεμβρίου 1915, 1926, 1932, 1933 και 1935. Ιδεολογικά τασσόταν στο αντιβενιζελικό «στρατόπεδο». Χρημάτισε και πρόεδρος της Βούλης.

Στο site epitaliotes.gr διαβάζουμε για τον Φώτη Μοσχούλα:

Υπήρξε άριστος κοινοβουλευτικός άνδρας, αγωνιζόμενος, έντιμα και σθεναρά, για τα λαϊκά συμφέροντα. Είχε πλήρη συναίσθηση των ευθυνών ενός εντολοδόχου ευσυνείδητου, αλλά και δυναμικού και άκαμπτου. Αγνός, τίμιος και ειλικρινής, ίστατο μεταξύ των εκλεκτών τέκνων της Ολυμπίας. Ως βουλευτής, επέδειξε έντονη δραστηριότητα και βρισκόταν πάντοτε, ενθουσιώδης και ακαταπόνητος, στο πλευρό των μοχθούντων συμπατριωτών του. Είχε κατακτήσει την αγάπη και εκτίμηση όχι μόνο των Ολυμπίων, αλλά και των συναδέλφων του-όλων των παρατάξεων-στη Βουλή. Χειροκροτήθηκε, πολλές φορές, για τις τεκμηριωμένες αγορεύσεις του στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Υπήρξε εισηγητής πολλών νομοσχεδίων. Πέθανε στην Αθήνα, την περίοδο της κατοχής.

Ο Φώτης Μοσχούλας κατέθεσε-πρώτος αυτός-στη Βουλή σχέδιο νόμου για το «Πόθεν έσχες», καθώς και εμπεριστατωμένη εισηγητική έκθεση. Το 1910, ο επιφανής νομομαθής και πολιτικός Νικόλαος Δημητρακόπουλος, (Καρύταινα, 1864-Βιέννη, 1921), σε ομιλία του για τα οικονομικά της Χώρας, αναφέρθηκε στην ανάγκη νομοθέτησης και εφαρμογής του «Πόθεν έσχες», χωρίς, έκτοτε, να επανέλθει.

Το νομοσχέδιο Μοσχούλα δεν έγινε νόμος του Κράτους, αφού ουδέποτε συζητήθηκε στη Βουλή. Για το «κουκούλωμα» αυτό, δριμεία υπήρξε η κριτική του μεγαλύτερου μέρους των εφημερίδων, που, επανειλημμένα, κάλεσαν τον πρωθυπουργό Παναγή Τσαλδάρη να νομοθετήσει, χωρίς πλέον αναβολή, και να εφαρμόσει το «Πόθεν έσχες».³

Η ιστορική αγόρευσή του

Στην αγόρευσή του, ο Μοσχούλας τονίζει, μεταξύ άλλων, πως κατά τη μεταπολεμική περίοδο, μετά τον Νοέμβριο του 1922, «ενεφάνισεν, ως ήτο επόμενον και πρόδηλον, την πολιτικήν και κοινωνικήν αναρχίαν και διέσεισε το κρατικόν οικοδόμημα». 

Υπογραμμίζει ακόμα ο Μοσχούλας:

Το μεγαθήριον των σκανδάλων, των καταχρήσεων, των κλοπών, της διαρπαγής του δημοσίου πλούτου, της εκμεταλλεύσεως των εθνικών περιπετειών υπό επιτηδείων πατριδοκαπήλων, οι οποίοι εις πάσαν στιγμήν άφινον τα Πάρθεια βέλη των κατά του Κοινοβουλευτισμού και των πολιτικών ανδρών της χώρας, όμοιοι προς τους αλήτας της δημοτικής αγοράς της αρχαιότητος, οίτινες από της σκηνής των υπαιθρίων θεάτρων εσατύριζον τους μεγάλους πολιτικούς άνδρας της εποχής των. Η επί της πολιτικής σκηνής εμφάνισις των παραγόντων, πολλών εξ αυτών δοσιλόγων, αι αυθαιρεσίαι αυτών και τα, εκ της ατασθάλου πολιτικής των, συγκομισθέντα οικονομικά ναυάγια, εγέννησαν παρά τω Λαώ την απογοήτευσιν και προεκάλεσαν μίαν ψυχικήν ατονίαν, οδηγούσαν εις τέλμα, ενώ φαίνονται βυθιζόμενα τα μεγάλα προτερήματα του ‘Ελληνος, του οποίου αείποτε ακμαίον υπήρχε το πατριωτικόν φρόνημα του Ελληνικού Λαού εν γένει, του μέχρι της χθες σφριγώντος εις πρόοδον και στερεώς προσηλωμένου εις τα πάτρια και τα εθνικά ιδεώδη.

Ευτυχώς, αι εκλογαί της 7ης Νοεμβρίου απέκτησαν το Κοινοβουλευτικόν πολίτευμα δια της νομίμου και αμφοτεροπλεύρου εκπροσωπήσεως του ελληνικού Λαού, αλλά δεν παρεσχέθη η ευκαιρία όπως, δια νομοθετικών μέτρων, επιζητηθή η εξυγίανσις της χώρας, ην ζητεί ο Λαός και ο καθαρμός των μικροσχήμων και μεγαλοσχήμων εκμεταλλευτών του Λαού, αλλά και του δημοσίου πλούτου […]».⁴

Παρότι κατείχε πολιτικά αξιώματα για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, πέθανε φτωχός και η κηδεία του έγινε με συνεισφορές φίλων του.

Πηγές

1. http://www.hellenicparliament.gr/
2. Πρακτικά Δ.Σ. Παναθηναϊκού Α.Ο., 1927.
3. http://www.epitaliotes.gr/
4. Στο ίδιο.