Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου, ένας πραγματικά αγαπητός στο φιλοθέαμον κοινό ηθοποιός, υπήρξε στα νιάτα του αθλητής του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου. Το paopedia.gr σκιαγραφεί το «τρίφυλλο» προφίλ του καλλιτέχνη, ρίχνοντας φως σε δύο «καταπράσινες» συνεντεύξεις που παραχώρησε στο παρελθόν.

O ηθοποιός Γιάννης Μποσταντζόγλου

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Σεπτεμβρίου 1951. Πατέρας του ήταν ο περίφημος σκιτσογράφος, γελοιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ζωγράφος Μένης Μποσταντζόγλου (Μποστ).

Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, ενώ τελείωσε και τη θεατρική σχολή Κατσέλη το 1972. Έχει συμμετάσχει σε πλήθος θεατρικών παραστάσεων, ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, ενώ η χαρακτηριστική του βραχνή φωνή του ακούγεται σε πολλούς ρόλους και αφηγήσεις παιδικών ταινιών.

Σύντροφός του από το 1995 είναι η ηθοποιός Δήμητρα Παπαδήμα, με την οποία έχει αποκτήσει μία κόρη. Έχει επίσης έναν γιο από προηγούμενο γάμο.

Αδελφός του είναι ο Κώστας Βοσταντζόγλου (και αυτός άνθρωπος των τεχνών), ο οποίος υπήρξε επίσης αθλητής του Παναθηναϊκού.

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου στον Παναθηναϊκό

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου ακολούθησε τον αδερφό του στον Παναθηναϊκό, στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Έγινε μέλος της εφηβικής ομάδας πόλο του Τριφυλλιού και τα επόμενα χρόνια, της ανδρικής. Παράλληλα, καταπιάστηκε με πολλά ακόμα σπορ, όπως την πάλη (έφτασε μέχρι και την προεθνική), το κολύμπι, το ακόντιο, το δέκαθλο και την πυγμαχία. Τα περισσότερα αθλήματα τα εξάσκησε ως αθλητής του Παναθηναϊκού, εκτός από τα αγωνίσματα του στίβου στα οποία φορούσε τα χρώματα του Εθνικού Γ.Σ.

Την καριέρα του στο πόλο την ξεκίνησε ως τερματοφύλακας, όμως τελικά διακρίθηκε σε θέσεις της άμυνας (ο αδερφός του, ο Κώστας, ήταν φουνταριστός).

 

Προπονητής του στο πόλο ήταν ο σπουδαίος Γιουγκοσλάβος τεχνικός, που είχε τότε ο Παναθηναϊκός, Βίγκο Τσβιέτκοβιτς. Οι προπονήσεις γίνονταν στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο στο Ζάππειο και, για ένα διάστημα, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά. Τον χειμώνα, η θερμοκρασία στην πισίνα ήταν υπό του μηδενός. Ο ίδιος θυμάται:

«Κάναμε πόση ώρα ζέσταμα και δεν ζεσταινόμασταν ποτέ μέχρι το τέλος της προπόνησης.. Μελανιασμένοι βγαίναμε. Θυμάμαι ότι κάναμε διπλές προπονήσεις και ο μισθός μας ήταν 50 δραχμές».¹

Για τα χρόνια που φόρεσε το σκουφάκι του Τριφυλλιού, αλλά και για την αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό, έχει δηλώσει:

«Ήμασταν μία παρέα, ακόμα και με αντιπάλους μας. Ήταν ανέμελα χρόνια. Τα πιο ανέμελα χρόνια. Πηγαίναμε να κάνουμε την προπονησούλα μας, να βρεθούμε με τα παιδιά που ήμασταν φίλοι όλοι μεταξύ μας.

Είχαμε βέβαια τις συμπάθειές μας και τις αντιπάθειες μας τις οπαδικές. Εγώ, για παράδειγμα, με τον Κώστα που είμαστε παναθηναϊκοί, όταν αγωνιζόταν ο Εθνικός με τον Ολυμπιακό θυμάμαι που πηγαίναμε και υποστηρίζαμε τον Εθνικό.

Πλακωνόμασταν μονίμως με τον Ολυμπιακό. Πιτσιρίκια χαζά ήμασταν σε αγνές εποχές. Τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια –τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια– βρισκόμαστε και λέμε και με τους ολυμπιακούς, “ρε τι ωραία περνάγαμε τότε, τι ωραία χρόνια”».²

Το ιστορικό ματς στην Πάτρα

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 διεξήχθη ένα ανεπανάληπτο ματς στην Πάτρα με την τοπική ομάδα. Το παιχνίδι έγινε… στο λιμάνι. Είχαν τοποθετηθεί δύο τέρματα και χωρίσματα και έτσι, το λιμάνι μετατράπηκε σε γήπεδο πόλο! Ο Γιάννης Μποστατζόγλου ξέθαψε από τη μνήμη του το συγκεκριμένο παιχνίδι:

«Σε αυτό το ματς είχαν έρθει ένα κοπάδι ψάρια που μας τσιμπούσαν τα πόδια από κάτω και έκαναν μικρά πηδηματάκια πάνω από τον αφρό της θάλασσας. Τότε ο τερματοφύλακάς μας άρχισε να λέει: “Έλα και γαύρο έχω, πάρε πάρε… εκατό ο γαύρος, εκατό!” και μας έπιασε νευρικό γέλιο όλους. Παράλληλα κατά την διάρκεια του αγώνα, έφερνε το κύμα βενζίνες, μπουκάλια… Είχε γίνει σκουπιδότοπος και με αυτά και με τ’ άλλα, ο χαβαλές μεγάλωνε.

»Η πλάκα έφτασε στην αποκορύφωσή της με το εξής σκηνικό: φαντάσου ότι οι επίσημοι ας πούμε των δύο ομάδων είχαν κάτσει με καρέκλες γύρω γύρω από την πισίνα. Το κεφάλι μας, δηλαδή, ήταν στο ύψος των ποδιών τους όπως εμείς ήμασταν μέσα στην πισίνα. Εκεί λοιπόν καθόταν ένας παράγοντας που το παντελόνι του ήταν λίγο κοντό και φαίνονταν οι κάλτσες του. Έλα που οι κάλτσες του ήταν διαφορετικού έντονου χρώματος η μία με την άλλη! Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι… Πήγαμε να πνιγούμε από τα γέλια, με το “σπαστικό” που μας είχε πιάσει».³

«Με αηδιάζει ο χουλιγκανισμός και η ντόπα»

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου πήγαινε στη Λεωφόρο από νεαρή ηλικία. Μαζί με όλη την ομάδα πόλο του Τριφυλλιού παρακολουθούσαν τους άσους του Μεγάλου Συλλόγου. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια απέχει από τα γήπεδα…

«Από ένα σημείο κι έπειτα, δεν μου έκανε αίσθηση. Πολύ βρισίδι… Με αηδιάζει ο χουλιγκανισμός.  Θυμάμαι ακόμα τη μορφή του Τάκη Λουκανίδη στη Λεωφόρο να σουτάρει από τη μία μεριά του γηπέδου στην άλλη. Ασύλληπτο! Δυστυχώς θυμάμαι και μικρός που ήμουνα, μια θλιβερή ιστορία με τον θάνατο ενός ποδοσφαιριστή του Εθνικού σε αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Ήταν κάτι που το λέγανε όλοι. (Αναφέρεται στον θάνατο του νεαρού Θοδωρή Ιωάννου το 1959).⁴

[…] Μου αρέσουν πολύ όλα τα σπορ αλλά ο επαγγελματισμός και η κακή όψη του στον αθλητισμό με απομακρύνουν. Εκεί πηγάζει και η ντόπα. Κάθομαι να δω Ολυμπιακούς Αγώνες και τι βλέπω; Κάτι βενζινοκίνητους αθλητές που είναι χαπακωμένοι. Εμείς δεν παίρναμε ούτε βιταμίνη. Μας έδιναν μία χαζοβιταμινούλα της εποχής, Β12, και δεν την παίρναμε. Βλέπαμε τίποτα αναβράζουσες βιταμίνες και λέγαμε “όχι, όχι, είναι χημική”. Ψεύτικες νίκες, κάλπικες. Αυτοί οι ίδιοι το ευχαριστιούνται; Εγώ για παράδειγμα δεν θα γούσταρα να κερδίσω τον Ολυμπιακό και μετά να γυρίσω σπίτι και να λέω “ωραία κέρδισα, αλλά είχα κατεβάσει 45 μπιτόνια βενζίνη…»⁵

Τελευταία του δημόσια παναθηναϊκή εμφάνιση ήταν στην παρουσίαση της έκδοσης «Λεωφόρος Ηρώων – Η ιστορία του Παναθηναϊκού στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής» στις 5 Δεκεμβρίου 2014 στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, όπου διάβασε στο κοινό αποσπάσματα του βιβλίου.⁶ «Τέτοιες κινήσεις με βρίσκουν σύμμαχο ανεξαρτήτου ομάδας. Διάβασα φοβερά πράγματα μέσα στο βιβλίο και ξετυλίχτηκαν μπροστά μου σκηνές από μια δύσκολη εποχή», δήλωσε.

Πηγές

1. Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Άγγελο Σκλαβουνάκη, που δημοσιεύθηκε το 2014 στην εφημερίδα «η Πράσινη».
2. Συνέντευξη στον Ανδρέα Οικονόμου και το site aioniapistos.
3. Βλ. πηγή 1.
4. Ένα ενδιαφέρον ιστορικό κείμενο για το συμβάν: https://eginan.blogspot.com/2012/10/blog-post_1036.html
5. Βλ. πηγή 1.
6. https://panathinaikos24.gr/2014/12/05/40913/parousiastike-lewforos-irwwn/