Ο Γιώργος Κόσκορος ήταν οπαδός του Παναθηναϊκού, από τα ιδρυτικά μέλη της Θύρας 13. Έφυγε από τη ζωή στις 27 Νοεμβρίου 1966, σε τραγικό δυστύχημα με πούλμαν που μετέφερε φιλάθλους του Ομίλου στη Βέροια.

Το τραγικό συμβάν συνέβη τα ξημερώματα της Κυριακής 27 Νοεμβρίου 1966. Το πούλμαν με τους «πράσινους» οπαδούς κατευθυνόταν στη Βέροια, για να παρακολουθήσουν αγώνα του Τριφυλλιού με την τοπική ομάδα. Στο ύψος της Κατερίνης, το πούλμαν συγκρούστηκε με οδοστρωτήρα.

Οι τραυματίες είναι πολλοί. Διακομίζονται στο τοπικό νοσοκομείο και οι περισσότεροι σώζονται, χάρη στις συγκλονιστικές προσπάθειες των μελών, ποδοσφαιριστών και φιλάθλων του Πιερικού. Ανάμεσά στους τραυματίες και ο εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης με τον 13άχρονο γιο του.

Δύο, όμως, δεν τα καταφέρνουν. Οι Δημήτρης Σαραντάκης και Γιώργος Κόσκορος χάνουν τη ζωή τους. Σε δημοσίευμα του paoabroad.com διαβάζουμε:

«Ο Κόσκορος λάτρευε παθολογικά τον Παναθηναϊκό, την «ομαδάρα μου» όπως συνήθιζε να λέει• οργάνωνε τους οπαδούς εντός και εκτός γηπέδου, όντας ιδρυτικό μέλος της Θύρας 13• αν και φτωχαδάκι –ζούσε σε ένα μικρό σπίτι στην οδό Εστίας 7 στους Αμπελόκηπους– έδινε όσα χρήματα μπορούσε στο Τριφύλλι• ήταν φίλος με ποδοσφαιριστές και παράγοντες του Συλλόγου. Στη δεξιά φωτογραφία του κειμένου, ο Κόσκορος ποζάρει μαζί με τον Μίμη Δομάζο. Κάτω αριστερά, ο πρόεδρος του Αιγάλεω Α. Τουσμάνωφ και κάτω δεξιά, ο γενικός γραμματέας του Παναθηναϊκού Ξενοφών Χατζησαράντος».

Ο τελευταίος έβγαλε έναν συγκινητικό επικήδειο λόγο, στο «ύστατο αντίο» του Γιώργου Κόσκορου στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου:

Η μεγάλη παναθηναϊκή οικογένεια με οδύνην και θλίψιν κηδεύει σήμερα ένα αγνό οπαδό της Παναθηναϊκής Ιδέας, η οποία εμπνέει και γεννά εις τους αληθινούς φιλάθλους την υπέρτατην αγάπην, αφοσίωσιν και προσήλωσιν εις τα ιδεώδη του μεγάλου μας συλλόγου. Ο τραγικός θάνατός σου, αξέχαστε φίλε, ήρθε μοιραία στην πορεία των φανατικών οπαδών του Παναθηναϊκού να συμπαρασταθούν στην αγαπημένη τους ομάδα και δείχνει το μεγαλείο της υπέροχης και αγνής ψυχής σου που αγάπησε τον Παναθηναϊκό περισσότερο από κάθε τι άλλο στη ζωή.

Ο Παναθηναϊκός ήταν η μόνη σου χαρά, η μόνη σου αγάπη, η μόνη σου αγαλλίασι.

Ο Παναθηναϊκός κόσμος, διοίκησις, μέλη και οπαδοί συγκεκινημένοι από την υπερτάτην θυσίαν σου σε διαβεβαιώνουν ότι το όνομά σου θα μένη αιώνια στην ψυχή μας και ο θάνατός σου θα εμπνέη όλους μας εις τους ωραίους αγώνας διά την αιωνίαν δόξαν του μεγάλου μας Παναθηναϊκού».

Στο πρώτο εντός έδρας ματς στη Λεωφόρο μετά το συμβάν, τοποθετήθηκαν ανθοδέσμες στα κάγκελα –συμβολικά, καθώς ο Δ. Σαραντάκης ήταν ανθοπώλης–, ενώ οι οπαδοί κόλλησαν στις σημαίες τους μαύρες κορδέλες, σε ένδειξη πένθους. Οι σύνδεσμοι φιλάθλων του Παναθηναϊκού Πατησίων, Αμαρουσίου, Πλατείας Μαβίλη, Βύρωνα, Αγίας Σοφίας Πειραιώς και η νεοσυσταθείσα Θύρα 13, ευχαρίστησαν τους ανθρώπους του Πιερικού με πανό και ζητωκραυγές, για τη βοήθεια που προσέφεραν τις ώρες μετά το δυστύχημα.

Ο Κόσκορος είχε ένα συνήθειο… Να παρακολουθεί τα ματς όρθιος, γαντζωμένος στα κάγκελα της Θύρας 13. Πατούσε πάνω σε ένα κασελάκι. Εκεί οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού έγραψαν το όνομά του και το άφησαν στην ίδια θέση, στα «ιερά τσιμέντα της 13ης Θύρας», καθόλη τη διάρκεια της σεζόν.

Πηγές

• Κύρια πηγή: http://www.paoabroad.com/index.php/gnorizate/item/522-10
• Αρχείο εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ», 1966
• Αρχείο εφημερίας «Φως των Σπορ», 1966